In de katholieke traditie is Maria verreweg de populairste heilige. Dat was niet altijd zo. Gedurende de eerste tien eeuwen van het Christendom werden de geheimen, die met haar verbonden waren, vooral in het geheim behoed en doorgegeven. In die tijd werd Maria ook niet afgebeeld. Pas in de Middeleeuwen begon de volksverering van Maria en ontstonden bijvoorbeeld de prachtigste schilderijen, onder meer die van Rafaël.

In de eerste tien eeuwen wist men nog dat Maria een eenheid vormde met Sofia, de ‘oude’ Heilige Geest. In die tijd was Maria vooral het symbool van de geest. Maar dat was een geheim dat alleen maar in kringen van het esoterische christendom gekend en begrepen werd.

Toen eenmaal de volksverering van Maria begon, werd zij het symbool van de menselijke ziel. Daarom kon Angelus Silesius dichten: Ik moet Maria zijn en in mijzelf God baren. Dan zal Hij ook mij de zaligheid verlenen.

Tot de vele geheimen van Maria behoort onder andere het feit dat er tweeduizend jaar geleden twee Maria’s waren. Een ander geheim is het feit dat ook Johannes in zijn laatste Bijbelboek – de Openbaring van Johannes – een Mariaverhaal, ofwel een modern kerstverhaal vertelt over de vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en met een krans van twaalf sterren op haar hoofd. In dit indrukwekkende beeld wordt de worsteling van de moderne mens aangegeven die dwars door allerlei beproevingen heen de geest in zichzelf tot leven moet wekken.

In 1950 kondigde de Paus een nieuw dogma af: het dogma van de lichamelijke hemelvaart van Maria. Dit dogma duidt op een geheim dat in de verre toekomst tot onze opdracht wordt: om ons lichaam tot een opstandingslichaam om te vormen…

Zo zijn met Maria drie grote geheimen verbonden die gericht zijn op onze geest, onze ziel en ons lichaam, dus op heel ons wezen. In Maria mogen wij het diepste, het meest wezenlijke van onszelf herkennen. Als we al haar geheimen willen samenvatten, mogen we zeggen dat zij ons komt leren, hoe wij ons kunnen verbinden met de ‘nieuwe’ Heilige Geest.