Vaak staan we op onze themadagen stil bij het leven na onze dood: hoe ziet de weg er uit die zich bij de dood voor ons opent? En wat ervaren wij al gaande op die weg? Op deze Themadag willen we echter stilstaan bij het leven vóór onze geboorte: welke weg zijn we voor onze geboorte eigenlijk gegaan en wat hebben we allemaal beleefd op onze weg naar een nieuwe incarnatie?

Die weg begint bij het middernachtelijk uur in de geestelijke wereld: het grote keerpunt van opstijgen naar afdalen. Daar worden we allereerst voor de keuze gesteld of we eigenlijk wel naar de aarde willen afdalen: alleen als we er zelf voor kiezen, zullen we aan een nieuwe incarnatie beginnen. Ieder mens op aarde heeft dus eens zelf voor dit leven gekozen!

Het is de Heilige Geest die ons op onze terugweg begeleidt en ons de weg naar de aarde wijst. Op die weg ontmoeten we alle mensen die we later op aarde als mens zullen ontmoeten. Op onze reis gaan we door de sfeer van verschillende planeten en krijgen daar de krachten en vermogens die we in een nieuw aards leven nodig hebben: de kracht van het geheugen, van het denken en van de liefde bijvoorbeeld.

Na de ontmoeting met de Oerleraren vindt de conceptie plaats, waarbij ons toekomstige lichaam verwekt wordt. Daarbij zweven we rond onze ouders en werken met liefde op hun lichamelijke vereniging in. Ons ik verbindt zich vanaf de 18e – 21e dag met de foetus die bij de conceptie verwekt wordt.

Onze geboorte op aarde is eigenlijk onze eerste geboorte: rond het zevende jaar volgt onze tweede geboorte en rond ons veertiende jaar onze derde geboorte. Pas dan kunnen we echt beginnen aan de opdracht die wij hier op aarde te vervullen hebben: om te groeien aan de lessen van het leven – en dus te groeien aan de fouten die wij op aarde maken. Fouten zijn niet erg, als je er tenminste wat van leert!