“Als je kind sterft…”

Als je kind sterft, stort je wereld in.

Hoe moet je nu verder? En waar is je kind nu?

Is er een weg aan de overkant van de dood,

of is de dood het einde?

Voor veel ouders houdt de dood van hun kind

het begin in van een zoektocht naar een antwoord

op de vraag: wat is de dood?

Betekent de dood echt het einde,

of is er leven voorbij de dood?

Veel ouders beginnen daar van binnenuit, een antwoord

op die vraagt te ontdekken: dat de dood niet alleen

een einde is, maar tegelijk een nieuw begin.

Het begin van een levensweg in de geestelijke werelden.

Hun kind, zo ontdekken zij, reist allereerst door de lagere geestelijke werelden, de etherische en astrale,

om uiteindelijk thuis te komen in de wereld van het licht.

Voor veel ouders is het ook een grote ontdekking om te lezen

of te horen dat hun kind ook daar, in de geestelijke wereld,

hun blijvende liefde nodig heeft als stimulans en bemoediging

op die weg naar zijn tehuis in de lichtwereld.

En dit inzicht sluit meestal naadloos aan bij wat de ouders

innerlijk zelf ook ervaren: dat er een blijvende band is en

dat de dood aan waarachtige liefde geen einde kan maken.

Omdat liefde eeuwig is. En dus sturen zij die stille kracht

van hun liefde naar hun kind die hen is voorgegaan.

Heel gericht en heel bewust sturen zij het de warmte

van hun hart. Bovendien leren zij hun kind ook nog drie

andere geschenken te geven. Allereerst de dankbaarheid

voor wat hun kind hen bij zijn leven heeft gegeven en

voor wat het voor hen heeft betekend. Want dankbaarheid,

aan een ander opgedragen, kan een geschenk zijn.

Vervolgens sturen de ouders hun kind het vertrouwen dat

zowel dat kind in de geestelijke wereld als zijzelf hier op

aarde geleid en gedragen worden, ook in het dragen en

verwerken en van de pijn, van het gemis en bij het loslaten.

Want vertrouwen, aan een ander opgedragen, kan een

geschenk zijn.

En tenslotte leren de ouders hun kind een bemoediging

toe te zenden: durf gerust je eigen weg te gaan, daar,

aan de overkant, je kunt het! Want ook bemoediging kan

een geschenk zijn.

Dankbaarheid, vertrouwen en bemoediging: drie onmisbare geschenken voor ieder kind dat de ouders voorgaat en

eerder dan de ouders terugkeert naar huis.

Maar het grootste geschenk dat de ouders ook dan aan

hun kind kunnen en mogen geven is hun blijvende liefde.

Want liefde is de grootste, de sterkste en de mooiste kracht

in het heelal.

Liefde sterft nooit!

En liefde werkt in alle werelden en over alle grenzen heen.

Hans Stolp