Zondag, breekt de Stille of Goede Week weer aan,
de week die vooraf gaat aan Pasen.
Het is de week die begint met Palmpasen
en waarin Goede Vrijdag valt,
de dag waarop Jezus stierf aan het kruis.
De avond daarvoor, op Witte Donderdag,
vierde hij nog met zijn leerlingen
het laatste avondmaal en ging hij samen
met zijn leerlingen in het donker naar Gethsemane.
Zijn worsteling in de tuin van Gethsemane,
zijn zweetdruppels die bloeddruppels werden,
omdat hij voortijdig dreigde te sterven.
De eenzaamheid van Jezus Christus omdat zijn
leerlingen niets begrepen van de zo onvoorstelbaar
zware strijd die hij voerde.
Velen van ons dragen die gebeurtenissen met
een grote eerbied in het hart mee en staan daar
met name in die bijzondere week bij stil.
Elke dag van die week wordt getekend door een
bijzondere gebeurtenis die de lijdensweg van
Jezus Christus in die week kenmerkt.
Voor mij persoonlijk is de Stille Week de meest
indrukwekkende week van het jaar die ik meestal
met meer stilte dan alle andere weken doorleef.
Ik weet dat velen dit net zo beleven.
Daarom wil ik graag, heel in het kort, van elke dag
van die week, de essentie aangeven van wat er,
nu al bijna tweeduizend jaar geleden, op die dag
in Palestina gebeurde. Misschien dat het uw eigen
meditatie in die week kan ondersteunen.
En misschien ervaart u het als een troost en als
een verwarmend besef, dat zoveel anderen
op een eenzelfde manier, stilstaan bij de
gebeurtenissen van die week.
Zo groots…
Vol verwondering zullen we ons in die week
opnieuw realiseren dat de dood van Jezus Christus
ook een geboorte was, zoals elke dood dat is.
Want wat is het onbegrijpelijk groots en
allesomvattend wat er in die heilige dagen
en uren gebeurde:
Toen het dode lichaam van Jezus Christus
bij een aardbeving neerdaalde tot in het hart
van de aarde, werden de heilige Christusenergieën
die van dat lichaam uitgingen, werkzaam
tot diep in de aarde. Vanaf dat moment begon de
Christusgeest onze planeet te inspireren en
op een nieuw en hoger leven voor te bereiden.
En steeds sterker worden we ons in deze tijd
er van bewust dat wij moeten leren om bij onze
landbouw een beroep te doen op de krachten
van Christus die nu in de aarde werkzaam zijn.
Jezus Christus zelf trad bij zijn dood de lagere,
astrale wereld binnen, waar zoveel gestorvenen
al zolang vastzaten omdat ze de weg
naar het licht niet konden vinden.
Hij bracht hen tot bewustzijn en inzicht
en ging hen voor naar de lichtwereld.
En hoe indrukwekkend is het om je die immense
stoet van gestorvenen voor te stellen die achter
Christus aan, de lichtwereld binnen mochten wandelen.
En tegelijk ging de Christusgeest vanaf dat moment
op zoek naar al die mensenharten die zich voor hem
openstelden en in wie hij geboren zou mogen worden,
als de innerlijke Christus of het hoger zelf.
Ook nu zoekt de Christusgeest ons hart.
En het is duidelijk dat de aandrang waarmee de Christus
toegang zoekt tot ons hart, met name in de Stille Week
zo voelbaar is.
Hans Stolp