Harm Wagenmakers
Liefdevolle, wijze God…
Bij het ontwaken begint het al:
een vreemd gevoel van angst… voor alles!
Ik kan het zelf niet goed verklaren, want
voordat ik slapen ga voel ik mij goed
en heb ik niet écht zorgen over iets.
Wel voel ik mij gauw schuldig over dingen
en ik vind dat ik te kort schiet in veel zaken.
Ook is er een soort heimwee, en verdrietgevoel:
Een hunkering naar iets dat ik niet kan benoemen.
Misschien is het een onbewust gevoel
van diepe eenzaamheid, zo voelt het toch wel vaak…
Maar om mij heen, weet ik, zijn er toch mensen
die echt veel om mij geven, en van wie ik heel veel houd…
Hoe kan ik dan verdrietig zijn, en diep van binnen eenzaam?!
Ik denk dat ik, door vaak in mijn gedachten dicht bij U te zijn
mijn heimwee en verdrietgevoel zal kunnen overwinnen…
Dat ik door een stil gesprek met U, door een gebed
oprecht en vrij vanuit mijn hart, in staat ben
juist die geestelijke leemten op te kunnen vullen
die mij zo leeg en angstig maken…,
omdat geen mens in staat is wérkelijk
die geestelijke leemten bij een ander op te kunnen vullen
die absolute innerlijke rust en vrede garandeert.
Enkel vertrouwen in Uw liefde
kan mij zelfvertrouwen geven Heer,
zodat ik zelf ook liefdevol naar anderen kan zijn,
en zonder angst voor afwijzing…
Want ik wéét; ik ben Uw kind… U houdt van mij…
en ik ontvang Uw liefdeskracht als ik dat aan U vraag
in mijn gebed.
AMEN