Oude en nieuwe helderziendheid: wat is het verschil?
Een oude en een nieuwe helderziendheid…
De esoterische geschiedenis vertelt dat de mens
oorspronkelijk helderziende was: hij kon tot ver in de
geestelijke wereld schouwen. Je zou kunnen zeggen:
in vroeger tijden ging de mens heel kameraadschappelijk
met de engelen om en was met hen vertrouwd.
De esoterische geschiedenis vertelt ook dat de mens na
de definitieve ondergang van Atlantis, die zo’n tienduizend
jaar voor Christus plaatsvond, die helderziendheid
langzamerhand begon te verliezen:
de geestelijke wereld ging langzaam dicht.
Ook dat was een proces dat duizenden jaren in beslag nam.
Maar toen de ‘gewone’ mensen uiteindelijk het vermogen
om helderziend tot in de geestelijke wereld te schouwen,
verloren hadden, waren er gelukkig nog ingewijden die
helderziend waren en konden bemiddelen tussen de aardse
wereld en de geestelijke wereld. Zij gaven leiding aan de
mensen in overeenstemming met wat de geestelijke wereld
bedoelde en wilde. Maar toen ook de ingewijden uitstierven
en in latere tijd de herinnering aan wat zij hadden verteld,
steeds meer vervaagde, werd de mens geleidelijk aan steeds materialistischer: het ging hem uiteindelijk alleen nog maar
om de aarde en alleen nog maar om dit leven.
Achteraf gezien kunnen we zeggen dat de mens in die materialistische periode, die wij in onze tijd eindelijk achter
ons beginnen te laten, als een blinde ronddoolde, zich niet
bewust van die zoveel grotere wereld om hem heen.
Tragisch genoeg zijn er nog steeds heel wat mensen die zo
leven en die dus de grote wekroep van deze tijd nog niet
gehoord en niet verstaan hebben.
In onze tijd begint de mens opnieuw helderziende
vermogens te ontwikkelen. In deze tijd nog zeer beperkt,
maar het is een ontwikkeling die niet meer te stuiten is en
die binnen afzienbare tijd steeds meer mensen zal gaan
aanspreken en bezig houden.
De vraag is nu: is er verschil tussen die oude vormen van helderziendheid die de mens vroeger eigen was, en de helderziende vermogens die wij in deze tijd beginnen te ontwikkelen? En kunnen we vervolgens, als we zicht krijgen
op die huidige, nieuwe vermogens, daaruit ook afleiden
hoe wij daar in deze tijd mee om moeten gaan?
De oude helderziendheid was verbonden met de groepsziel
Bij volken die in de oerwouden leven en bij nomadische
volken vinden we nog voorbeelden van die oude
helderziendheid.
Zo is van de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, bekend dat zij in vroeger tijden uit hun lichaam
konden treden om een stamgenoot te volgen die een
bijzondere boodschap aan een andere stam moest brengen
en op weg ging om die opdracht te vervullen. Ze konden
dus hun stamgenoot in een soort droombewustzijn volgen
en al zijn ervaringen delen, ook wat hem bij die andere stam
overkwam. Dit oude helderziende vermogen van de
Aboriginals is mogelijk doordat de stam’ genoten op een
bepaalde manier nog een eenheid vormden. Ze waren in
zekere zin nog geen individu, waren nog niet in staat voor
zichzelf op te komen en een volslagen eigen weg te gaan,
maar leefden vanuit de sfeer van de groep: wat de groep
bezielde, bezielde hen. Wat voor de groep van belang was,
ging boven alles, ook boven het belang van het individu.
Daarom zeggen we ook dat de Aboriginals hierdoor tot de
laatste mensen behoorden die nog in de sfeer van een
groepsziel leefden. Ze hadden in wezen nog niet ‘ik’ leren
zeggen en waren nog geen individu geworden waren,
een mens die vanuit eigen kracht leven kan.
Terugkijkend zien we dan ook dat de mens zijn
helderziende vermogens verloor juist bij dat voortgaande
proces van individualisering, dat overigens al in de tijd van
het oude Israël begon. Het volk Israël liep namelijk voorop
bij dit proces en verloor dan ook sneller dan andere volken
die oude helderziende vermogens.
We mogen zeggen: hoe meer de mens ‘ik’ leerde zeggen
in plaats van ‘wij’ en hoe meer hij voor zichzelf leerde
opkomen, hoe meer hij die oude, droomachtige
helderziende vermogens verloor. De oude helderziendheid
is dus nauw verbonden met de mens als groepswezen.
De oude helderziendheid zoekt leiding en is gericht
op het voorspellen van de toekomst.
Toen de mens nog in dat oude, droomachtige bewustzijn
leefde en daardoor heel direct met de geestelijke wereld verbonden was, ontleende hij aan die wereld de leiding
die hij zo nodig had. Hij was immers nog niet in staat op
eigen benen te staan en kon daarom nog geen zelfstandige
beslissingen nemen. De helderziendheid uit die oude tijden
was er dan ook op gericht om de aanwijzingen van de
geestelijke wezens, zeg maar: de engelen, te kunnen
vernemen. In latere tijd, toen de mens langzamerhand dat droomachtige bewustzijn verloor, bemiddelden de
ingewijden tussen de mens en de geestelijke wereld.
Toen, de ingewijde, koning Saul van Israël in een bepaalde
situatie niet meer wist wat hij doen moest, liet hij door een waarzegster de gestorven profeet Samuël oproepen om van
hem te horen wat hij doen moest. Ook gestorven ingewijden konden de mensen in die oude tijden de leiding geven die
zij behoefden.
Vanzelfsprekend was de oude helderziendheid ook gericht
op de toekomst: wat gaat de toekomst brengen en wat moet
de mens doen om zich op die toekomst voor te bereiden?
Immers, zolang de mens zich nog niet zover had ontwikkeld
dat hij zijn eigen toekomst kon bepalen, was hij voor die
toekomst afhankelijk van degenen die in de geestelijke wereld leven, de engelen, de meesters en de ingewijde gestorvenen:
zij gaven leiding aan het leven op aarde en daarom bepaalden
zij dus ook de toekomst.
“Helderziendheid” deel 2
Een oude en nieuwe helderziendheid: wat is het verschil?
De nieuwe helderziendheid respecteert onze vrijheid
en doet geen toekomstvoorspellingen
Het zal duidelijk zijn dat de nieuwe helderziendheid
die zich in onze tijd begint te ontwikkelen, heel anders
van karakter moet zijn en ook is.
Wij zijn geen groepswezens meer, maar zijn individu
geworden en hebben ons inmiddels zover ontwikkeld
dat wij nu in staat zijn onze eigen beslissingen te nemen.
We zijn daarom ook niet langer alleen maar afhankelijk
van de leiding vanuit de geestelijke wereld, maar zijn nu
zover dat we in staat zijn onze beslissingen te nemen
door na te denken, door ons te bezinnen op wat we
eigenlijk willen en door onze verlangens serieus
te nemen.
Natuurlijk hebben we nog heel wat verborgen hulp en
leiding vanuit de geestelijke wereld nodig, en na onze
dood zullen we zien hoe bijzonder die hulp was, maar
hoe meer we de verantwoordelijkheid voor ons leven
op ons leren nemen, hoe meer we de vrijheid krijgen
om onze eigen beslissingen te nemen.
Dat betekent dat de toekomst niet langer voor de volle
honderd procent vaststaat: onze toekomst hangt in deze
tijd niet alleen af van het plan dat de geestelijke wezens
met ons hebben, maar ook van onze eigen beslissingen.
En dat betekent weer dat de toekomst niet met zekerheid
te voorspellen ís.
Wie dus in onze tijd toekomstvoorspellingen doet, zit per
definitie verkeerd, omdat hij of zij geen rekening houdt
met de beginnende vrijheid die de mens zich
tegenwoordig eigen maakt.
Toekomstvoorspellingen nemen daarnaast onze
onbevangenheid weg om onze eigen weg te gaan en
beperken ons in onze vrijheid. Een boeiend voorbeeld
van het gevaar van toekomstvoorspellingen geeft
prof. B.C.J. Lievegoed in zijn boek ‘Het oog van de naald.’
Daarin vertelt hij dat hij op zijn dertiende jaar de
horoscoop te horen kreeg die een oom voor hem had
gemaakt: ‘Je zult trouwen, maar je vrouw zal snel sterven
en dan zul je nog een tweede keer trouwen, en dat huwelijk
zal heel lang duren.’ Deze voorspelling, vertelt Lievegoed,
was een domper op mijn puberteit en mijn adolescentie.
Steeds, als ik verliefd werd, dacht ik: mijn god, laat ik niet
verliefd worden, want dan zal het meisje sterven.
Uiteindelijk vergeet hij een keer de voorspelling, wordt
verliefd en trouwt. Maar een jaar later sterft zijn vrouw.
De horoscoop ging dus in vervulling. Bovendien duurde
het huwelijk met zijn tweede vrouw inderdaad heel lang.
Maar de kennis van deze horoscoop had wel een
schaduw over zijn jeugd gelegd! De onbevangenheid van
Lievegoed was weggenomen door de voorspelling en hij
werd daardoor in zijn vrijheid van handelen beperkt.
Als ik op Google helderziendheid intoets, dan krijg ik
allemaal mogelijkheden om mij de toekomst te laten
voorspellen. Het lijkt wel, alsof bij Google
helderziendheid hetzelfde is als toekomstvoorspelling!
Na het bovenstaande zal het, hoop ik, duidelijk zijn dat toekomstvoorspellingen in wezen behoren tot de oude,
vroegere helderziendheid en dat de nieuwe helderziendheid
uit respect voor onze vrijheid en onbevangenheid helemaal
niets zal zeggen over onze toekomst, zelfs als het al mogelijk
zou zijn daar het een en ander over te zeggen.
De helderziende die zijn begaafdheid met respect voor
anderen wil gebruiken, zal het dan ook zeker nalaten ook
maar iets over de toekomst van een ander te zeggen.
Ook al, omdat degene, die kennis van zaken heeft, weet dat
die toekomst er vanwege onze groeiende vrijheid altijd weer
anders uit kan komen te zien.
Een bijzondere boodschap
Onlangs kreeg ik een mailtje, waarin iemand mij een
boodschap van de engelen overbracht die hij gekregen had:
De engelen nodigen je uit om naar Patmos te gaan om daar
op het strand de inwijding tot meester te ontvangen die ik
je namens de engelen geven mag.
Het eiland Patmos ligt in Griekenland, voor de kust van
Turkije en is het eiland waar de apostel Johannes zijn
visioenen kreeg die in het laatste boek van de bijbel, de Openbaring van Johannes, staan opgetekend.
Omdat ik een diepe band met Johannes heb, en vele
malen op Patmos ben geweest.
Om verschillende redenen was ik niet gelukkig met de
boodschap van deze mail.
• Allereerst omdat ik meteen bedacht dat de engelen,
als ze mij iets willen vertellen, zich vast wel direct tot mij
zullen richten en zeker niet gebruik zullen maken van een
onnodige omweg. Ik heb immers een sterke band met
de engelen en lééf met hen. Ik verbaasde mij dus over
die omweg.
• De tweede reden is dat de inhoud van de boodschap
niet overeenkwam met mijn eigen innerlijk weten: ik was pas
naar Patmos geweest en had er bewust afscheid genomen.
Daarbij had ik mij nauw verbonden gevoeld met de engelen.
Het leek me dus een beetje vreemd dat ze me nu ineens
zouden terugroepen naar Patmos, terwijl mijn innerlijk weten
het mij juist anders vertelde.
• Nu krijg ik al veel langer allerlei boodschappen en
aanwijzingen toegestuurd. Hoe vaker dat me overkwam,
hoe meer ik begon te denken: misschien was het beter
geweest als je mij eerst gevraagd zou hebben of ik eigenlijk
wel een boodschap wilde ontvangen. Want of ik wil of niet:
ik begin als vanzelf over die boodschappen na te denken.
Ik word dus ongevraagd aan het werk gezet, en dat vind ik
op deze manier niet altijd prettig.
• De vierde en misschien nog wel belangrijkste reden
waarom ik moeite had met deze boodschap, was dit: deze boodschap probeerde mij te verleiden om te luisteren naar stemmen buiten mijzelf, in plaats van mij te laten luisteren
naar mijn eigen innerlijke weten. Ik ben er diep van overtuigd
dat we in deze tijd moeten leren om met ons eigen weten in verbinding te komen en dat we al die uiterlijke autoriteiten
moeten leren loslaten. Dat betekent dat we elkaar moeten
helpen om bij ons eigen weten te komen en dat we elkaar
niet mogen verleiden om bij ons eigen weten weg te gaan
om te luisteren naar wat anderen ons voorhouden…
Overal, waar helderziende boodschappen tot een autoriteit
worden die mij verleiden uit mijzelf weg te gaan, in plaats van
mij te helpen om naar mijn diepste zelf te luisteren, behoren
deze tot de oude vormen van helderziendheid die voor deze
tijd, naar mijn inzicht, niet langer passend is…
Om al deze redenen was die op het oog zo eervolle
boodschap van de engelen voor mij een voorbeeld van de
oude helderziendheid die we in onze tijd achter ons mogen
laten. En nu steeds meer mensen te maken krijgen met helderziende en spirituele ervaringen is het belangrijk dat
wij leren schiften tussen de ervaringen die wij serieus moeten nemen en die ervaringen die ons terugbrengen in een
levenssfeer die niet langer juist is.
Achter zogenaamde mooie boodschappen zitten soms de
donkere engelen…
Ik vermoed dat de boodschap die ik ontving, op de een of
andere manier op mijn ijdelheid wilde inspelen: wie wil er
nu geen meester worden? Dit besef maakte mij duidelijk,
welke engelen er waarschijnlijk achter deze boodschap zaten:
niet de engelen van het licht, maar de Luciferische engelen
die zich voordoen als lichtengelen en die ons op dit soort
manieren willen verleiden, niet om de weg naar binnen
te gaan, maar ons te laten (blijven) leiden door stemmen, boodschappen en adviezen die vanbuiten tot ons komen… Wanneer je dit eenmaal begint in te zien, ga je ook begrijpen waarom de Luciferische engelen zo vaak succes hebben bij
mensen met onvoldoende eigenwaarde: zij voelen zich
meestal door boodschappen van dit soort in hun eigenwaarde gesterkt voelen. Ze hebben daarbij echter niet door aan welke engelen zij zich eigenlijk in goed vertrouwen overgeven.
Ik ben overigens mijn mailschrijver dankbaar voor de moed
die hij had om mij de genoemde engelenboodschap te sturen:
het bepaalde mij opnieuw bij een thema dat mij al langer bezig hield, het verschil tussen de oude en de nieuwe helderziendheid. Het was zijn mail die mij ertoe bracht om daar opnieuw over na
te denken en nu ook over te schrijven.
Een standaardvraag
Met name in het buitenland wordt mij bij zogenaamde
‘seminars’ over engelen, zeg maar: een themadag gewijd aan
de engelen, altijd wel deze ene vraag gesteld: Hoe word ik in
één dag helderziende? En hoe leer ik in één dag met engelen
te communiceren? Dezelfde vraag werd en wordt mij trouwens
ook in Nederland wel gesteld. Veel mensen denken écht dat je
dat in een dag kunt leren. Bovendien blijken ze bij navraag te denken dat dan al hun problemen zijn opgelost: als ze
helderziend met engelen kunnen communiceren, geven die
het antwoord op alle belangrijke vragen en redden die hen uit
de problemen waarin ze op dit moment gevangen zitten en
waaruit ze geen uitweg weten.
Het zal duidelijk zijn dat dit verlangen in wezen een verlangen
naar een oude vorm van helderziendheid is, toen wij bij alles
wat we deden geleid werden door de engelen en hij alles van
hun hulp en leiding afhankelijk waren. In onze tijd mogen de engelen ons niet meer op die manier leiden: ze respecteren
onze vrijheid en geven ons de kans met vallen en opstaan van
onze fouten te leren.
En dus beoefenen de engelen de kunst van terughoudendheid
een kunst die helemaal niet gemakkelijk is. Want je inhouden
terwijl je ziet dat je beschermeling de grootste fouten maakt
en allerlei ellende over zich afroept, is helemaal niet
gemakkelijk. Maar wel is deze terughoudende liefde een teken
van ware liefde van de engelen voor ons.
De vraag om in een dag helderziende te worden en met
engelen te leren communiceren is dus in wezen een verlangen
naar oude vormen van helderziendheid die voor onze tijd niet
zijn toegestaan en die een terugval betekenen in plaats van een verdere groei en ontwikkeling op onze weg.
De grote vuurproef
Enerzijds hen ik diep onder de indruk van, en intens verheugd
over het feit dat we in onze tijd zo snel die stap van
materialistisch denken naar spiritueel denken mogen maken.
Ik ben intens verheugd over het feit dat helderziende ervaringen steeds vanzelfsprekender worden en meer en meer serieus genomen worden. Zoals ik al vaker schreef, heeft zich op dit
gebied in korte tijd een geestelijk revolutie voltrokken:
de meeste mensen denken, geloven en kijken totaal anders
naar het leven dan zo’n dertig jaar geleden. Ze krijgen weer
een innerlijk besef van de geestelijke wereld en worden zich
de wereld van onze herkomst en onze toekomst weer bewust.
Maar naast die vreugde begint mij de laatste tijd ook een
zekere zorg bekruipen: ik zie hoe de donkere engelen op
alle mogelijke manieren proberen om de huidige golf van bewustwording onschadelijk te maken en spirituele of
helderziende ervaringen op allerlei manieren van hun ware betekenis; om ons van een materialistisch denken naar een spiritueel denken te brengen, te beroven. Ze doen dat door
die ervaringen óf bespottelijk te maken, óf ze te maken tot
een terugval in de oude helderziendheid van voorbije tijden,
óf door de hele bewustwording van onze tijd tot iets
oppervlakkigs te maken. Hierboven zagen we verschillende manieren waarop dat nu al gebeurt.
Steeds sterker begint in mij het besef te ontwaken dat we de komende decennia een belangrijke en beslissende geestelijke worsteling tegemoet zullen gaan, waarin het erom zal gaan
deze pogingen van de donkere engelen te weerstaan.
Daartoe moeten we heel bewust en kritisch met helderziende ervaringen leren omgaan, zodat we kunnen schiften tussen
wat goed is én wat ons in wezen niet goed doet.
Ik hoop van harte dat de aanwijzingen in dit artikel
daartoe zullen bijdragen.
Hans Stolp