Hans Stolp
Michaël, een heilig ontzag vervult mij,
als ik in een meditatieve stilte voor U sta.
Alles om U heen is helder en scherp afgetekend.
Al mijn omhullingen vallen in uw nabijheid weg.
Alles wat ik denk en voel, heel mijn ziel, mijn hart
en mijn gedachten liggen open voor U.
Michaël, uit uw ogen straalt een ongehoorde
kracht die – zo voel ik – louter scheppingskracht is.
Met een kort, haast ongeduldig handgebaar
vraagt U mij het oude nu ook écht los te laten
en mij open te stellen voor de impulsen
en gedachten die U in mijn hart wilt leggen.
Daarna wacht U, Michaël, met een eindeloos
geduld tot ik mij innerlijk uitspreek en de heilige
belofte afleg U te dienen. Pas dan geeft U mij
de ridderslag en maakt mij tot een Michaëlstrijder.
Als ik daarna weer terugkeer naar het aardse leven,
probeer ik in Uw geest te leven. Mijn denken
probeer ik om te vormen tot een denken met het hart.
Mijn ego leer ik te beteugelen met de geestkracht
die U mij geeft. En met al mijn innerlijke kracht
zet ik mij in om onze samenleving om te vormen
naar de richtlijnen die U ons geeft voor deze tijd.
Michaël, hoe meer ik, verlicht door uw geest,
inzicht en helderheid verwerf, hoe meer ik zie,
hoe zich op aarde een strijd afspeelt met aan de ene
kant U en allen die U volgen, en aan de andere kant
de donkere machten van verharding en illusie,
die mensen leeg en zonder inspiratie achterlaten.
Michaël, vervul mijn hart met een standvastige
liefde. Laat mij de geestelijke strijd doorzien
die zich in onze dagen afspeelt en geef mij
de moed om waarlijk een Heraut van U te zijn.