Het bijgaande symbool van een hert dat water drinkt uit een kelk, is het symbool van onze stichting. Het is een afbeelding, die gevonden werd in de catacomben in Rome, het onderaardse gangenstelsel waar de eerste christenen hun bijeenkomsten hielden. Het is dus een oeroude afbeelding uit de begintijd van het christendom zelf.

Het hert is oorspronkelijk, bij de natuurvolken, een symbool van het licht, waarbij het gewei de lichtstralen voorstelt. Vandaar dat het hert in verschillende godsdiensten ook de Verlosser voorstelt, die ons het licht brengt en ons tot in het licht optilt. 
Het is dan ook begrijpelijk, dat de eerste christenen het hert betrokken op Christus: Hij is immers onze Verlosser. En Hij is degene die ons het eeuwige licht brengt.
Daarnaast hadden de eerste christenen bij het hert ook associaties met psalm 42:

Gelijk een hinde die naar waterbeken smacht, zo smacht mij ziel naar God. Ouderen kennen deze psalm misschien nog in de berijmde versie:

‘t Hijgend hert, der jacht ontkomen, schreeuwt niet sterker naar ‘t genot van de frisse waterstromen, dan mijn ziel verlangt naar God.

In deze psalm is het hert dus onze ziel, die verlangt naar levend water. Maar wat is dat levende water? In het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 4, wordt verteld dat Jezus een gesprek heeft met een Samaritaanse vrouw, die water uit een bron schept. Dan zegt Jezus tegen haar:

Een ieder, die van dit water drinkt, zal weer dorst krijgen; maar wie gedronken heeft van het water, dat Ik hem zal geven, zal geen dorst krijgen in eeuwigheid.

Dat levende water, waar Jezus Christus over spreekt, is de Christusgeest die Hij ons schenkt en in onze ziel wakker roept. Daarom kan het beeld van het hert ook opgevat worden als een symbool van onze ziel die zich laaft aan de Christusgeest in ons. 
Dat is wel begrijpelijk, want ons hart vindt pas rust, als de Christus in ons tot leven komt en als wij daardoor de stilte van God in onszelf leren kennen. Ofwel, als daardoor het koninkrijk Gods in ons tot leven komt.
Anders gezegd: onze ziel is onrustig, onzeker en angstig. Maar onze ziel vindt vrede en rust, wanneer zij zich laven mag aan de geestkracht van de verborgen Christus in ons.

Samenvattend: het hert is dus enerzijds een symbool van Christus, als brenger van het licht en als Verlosser. Maar anderzijds is het een symbool van onze ziel die zich laaft aan de verborgen Christus in ons.