Johannes, jij die op vele iconen voortleeft,
je kijkt ons zo ernstig, maar ook zo liefdevol
aan, alsof je hoopt dat wij nu dan eindelijk
zullen gaan begrijpen wat jou drijft en inspireert.
Op al die iconen zie ik, hoe jij naar binnen
luistert en daar het woord van de Geest verneemt.
Ik zie, hoezeer je de stilte lief hebt, omdat je
in de stilte de aanwezigheid van Christus ervaart.
Jij, Johannes, je komt steeds weer naar de aarde
terug .Zo bouwde je eens als de grote bouwmeester
Hiram Abiff aan de tempel van Salomo; een tempel
die in zijn pracht alle andere tempels overtrof.
Onvermoeibaar, leven na leven, leer je ons hoe wij
zelf, van binnen, een tempel kunnen bouwen,
een heilige ruimte in de stilte van ons hart.
Je roept ons op om ons elke dag, gehuld in
het gewaad van de liefde, in te zetten voor al
wat leeft op aarde: mensen, dieren en planten.
Want dat is het, waar jij zo op hoopt: dat het ons
eindelijk zal lukken om de hemel naar de aarde
te brengen. Dan zullen alle dieren gelukkig zijn,
de leeuw zal spelen met het lam, de kinderen zullen
dansend door het leven gaan, de bomen zullen
een vreugdelied zingen en alle planten zullen
zich wiegen in het licht van de zon, als zingt
de zon een lied dat alleen zij kunnen verstaan.
Nog is het niet zover. Maar eens, zo mocht jij
schouwen , zal het gebeuren dat de zon niet meer
ondergaat en dat de nacht voorgoed gebannen is.
En ieder mens zal vol vreugde opzien tot Christus.
Johannes, help ons de liefde op aarde te leven
en leer ons jouw visioen tot werkelijkheid te maken.