Ze wíst, heel diep vanbinnen.
Maar wat ze wist, ze kon het niet in woorden vatten.
Ze wist het met haar hart en haar gevoel.
Zo wist ze dat ze een kind van het licht was,
uit de wereld van het licht geboren. Ach, ze wist zoveel.
Maar er was niemand die haar hielp om zich bewust
te worden van wat ze diep verborgen wist.
Later raakte ze door het vele onbegrip
de innerlijke verbinding met dat weten kwijt.
Toen voelde ze zich pas echt eenzaam en alleen
en vroeg ze zich meermalen af of het niet beter was
om maar terug te keren naar huis.
Pas toen ze door een diepe crisis heen gegaan was,
hervond ze de verbinding met haar diepe weten.
Toen ook vond ze de woorden die ze nodig had
om anderen te vertellen wat ze nu eigenlijk wist:
over de kracht van de liefde, over God die liefde is
en dat de dood alleen maar de terugkeer is
naar ons eigenlijke thuis. Toen begreep ze ook
waarom ze nu eigenlijk naar de aarde gekomen was:
om het zaad van de liefde op aarde te zaaien
en het behoedzaam te laten ontkiemen,
zaadje na zaadje.
Haar taak.
Hans Stolp