HANS STOLP
Terugkijken op het leven dat achter je ligt
Sommige mensen doen het met een zekere regelmaat. Bijvoorbeeld ’s avonds in bed, vlak voor het slapen gaan. Ze kijken daar voor een ogenblik terug naar het leven dat achter hen ligt en staan daarbij met name stil bij de kleinere en de grotere crises waar ze in de loop van hun leven doorheen zijn gegaan. Ieder mensenleven kent immers zijn eigen crises, zijn eigen verliesmomenten en zijn eigen perioden waarin alle houvast verloren lijkt. Bij deze terugblik richten ze echter niet zozeer hun aandacht op de pijn van dat verlies en op de gevoelens van onmacht en verdriet die deze crises hen brachten. Ze staan vooral stil bij het geheim van de geestelijke winst die deze crises hen uiteindelijk gebracht hebben.
Sommigen ontdekken daarbij dat ze innerlijk sterker zijn geworden door deze donkere levenservaringen. En gehuld in een sfeer van dankbaarheid voor deze winst vallen ze in slaap. Anderen ontdekken dat ze gevoeliger zijn geworden voor het verdriet van mensen en dat ze de ander nu zoveel beter begrijpen dan vroeger. Hun terugblik sluiten ze af met het dankbare besef dat de levenscrises hen uiteindelijk een dieper inzicht geschonken hebben.
Voor de meeste van hen geldt waarschijnlijk dat ze vroeger helemaal niet beseften dat deze crises hen ook een winst konden brengen: ze zagen in die tijd alleen maar de afbraak en de donkere aspecten van die crises. Pas (veel) later kwam dat moment waarop ze zich begonnen te realiseren dat deze ervaringen hen uiteindelijk ook een stille winst hadden gebracht.
Michaël helpt ons in crisissituaties
Wie met een verstild en aandachtig hart zijn innerlijke oog richt op die geestelijke winst, staat in feite stil bij wat Michaël hem of haar schonk. Want hij, Michaël, hij is het die ons zó door de beproevingen van het leven heen leidt dat we er niet voorgoed aan onderdoor gaan (en hoe gemakkelijk had dat in een aantal situaties zomaar kunnen gebeuren), maar dat we eraan groeien en er geestelijk rijker door worden. Michaël, hij is het die er op die manier voor zorgt dat we mensen worden die meer begrip voor anderen kunnen opbrengen en die hun egocentrisme leren beteugelen. En Michaël is het die ons op die manier het geheim van het leven onthult: de opdracht om te groeien in wijsheid, mededogen, liefde en inzicht.
Een bewustzijn dat pas achteraf ontstaat
Wie op deze manier naar zijn of haar eigen leven leert kijken, wordt gevoelig voor de stille kracht waarmee Michaël ons (in nauwe samenwerking met onze eigen beschermengel) leidt. Terugkijkend komt er dan ook vaak een gevoel van verwondering in ons naar boven over de manier waarop Michaël ons stap voor stap tot inzicht brengt. Een verwondering die overgaat in dankbaarheid: dank u wel, Michaël, dat ik dwars door alles heen aan het leven groeien mocht. Dank u wel voor uw onmisbare hulp en steun daarbij!
Het is door dit meditatieve terugkijken op het leven dat achter ons ligt, dat er al doende een band met Michaël groeit, een verbinding vanuit ons hart die door de jaren heen steeds intenser wordt.
Het is overigens niet vanzelfsprekend om je de inspiratie van Michaël bewust te worden, want de impuls waarmee Michaël ons leidt, is een verborgen kracht, ofwel: een verborgen impuls. Je wordt je die pas achteraf – soms zelfs pas jaren later – bewust (als je hem al bewust wordt!) en niet op het moment zelf. Wij hebben immers in crisissituaties al onze aandacht nodig om te overleven en staande te blijven. We hebben in zo’n tijd dan ook bepaald geen energie en aandacht over om te letten op wat er nu eigenlijk in het verborgene, achter de sluier, gebeurt.
Het donker inktzwart, het licht zo krachtig en genezend
Bij de manier waarop Michaël ons door het donker van het leven heen naar het licht van een nieuwe toekomst leidt, volgt hij een oude, esoterische wet: zo heftig en zo intens als je geconfronteerd werd met het donker, net zo sterk en indringend mag je je bewust worden van de kracht van het licht. Een kracht en een licht die genezend zijn en ons tot een hoger inzicht brengen. Er is hier op aarde immers geen licht zonder duisternis en dus ook geen duisternis zonder licht. We leven in een wereld van dualiteiten, zoals dag en nacht, man en vrouw, goed en kwaad, liefde en haat. Omdat het licht de verborgen achterkant, ofwel de keerzijde van het donker is, is de kracht van het donker evenredig aan de kracht van het licht dat achter het donker schuil gaat en pas later zichtbaar en voelbaar wordt.
Wel is het zo, dat we de genezende kracht van het licht alleen zullen ervaren als we onszelf niet in cynisme, zelfbeklag en bitterheid – en dus in het donker – opsluiten, maar door de pijn heen hebben durven gaan, om zodoende beetje bij beetje al die donkere gevoelens los te kunnen laten. Alleen wie de moed heeft er doorheen te gaan en los te laten, zal de doorgang naar het licht vinden. Zo niet, dan blijven we de gevangene van het donker.
In de huidige fase van de menselijke ontwikkeling op aarde zijn wij zwakke, kwetsbare wezens die maar al te gemakkelijk aan het donker verloren kunnen raken en er door overweldigd kunnen worden. Daarom wordt het donker niet in al zijn vernietigende kracht over ons uitgestort – al lijkt het vaak wel zo! -, maar (aards gesproken) op een ingehouden wijze, zodat we het aankunnen.
Ook dat geschenk van het in toom houden van het donker hebben we te danken aan Michaël: hij heeft immers Ahriman (die in de Bijbel de Satan wordt genoemd) bedwongen en is daarom bij machte ons te beschermen tegen het allerergste kwaad, waar geen mens tegen opgewassen is. Je innerlijk verbinden met Michaël houdt ook in dat je je deze bescherming bewust wordt: de beteugeling van het kwaad.
Sterker dan we zelf denken
Ik vermoed dat er nu lezeressen en lezers zijn die de bovenstaande regels hoofdschuddend hebben gelezen. Want voor ons, als kwetsbare en kleine mensen, lijkt het kwaad dat wij soms moeten doorleven, al zo oppermachtig en overweldigend. En daarom is het moeilijk ons te realiseren dat het misschien wel waar is dat Michaël ons in onze crises heeft beschermd tegen het allerergste kwaad.
Dat komt waarschijnlijk ook daardoor, omdat Michaël ons voor veel sterker, krachtiger en vasthoudender houdt, dan wij zelf denken te zijn. Als we door een crisis heen gaan, denken we vaak dat we het nu toch echt niet meer gaan redden, omdat deze beproeving te heftig voor ons is en te zwaar. Maar Michaël ziet dat anders. Het is, alsof hij zegt: Jullie zijn veel sterker dan jezelf denkt. Jullie kracht is in wezen onuitputtelijk. Denk daarom niet te klein over jezelf. Michaël is dan ook niet bepaald een zachtzinnige engel! Maar alleen op deze manier, zegt hij, is het mogelijk de grote geestelijke winst te behalen die voor jullie in deze heftige tijd is weggelegd, maar die jullie alleen maar zullen behalen, als jullie tot het uiterste toe beproefd worden.
Maar wat is hij intens blij met ieder mens die erin slaagt om inderdaad de winst te behalen die hij, Michaël, al voorzag. Het meest bijzondere daarbij is misschien wel dat we door deze ervaring ongemerkt zó’n diepe verbinding met Michaël krijgen dat we die niet alleen in dít leven zullen ervaren, maar ook in alle volgende levens.
Michaël en onze beschermengel
Michaël is een engel die over grootse, ongehoorde krachten beschikt. Wij kennen hem als een aartsengel, maar in feite is hij allang geen aartsengel meer, maar is hij opgeklommen tot de rang van oerkacht of archai, de engelen die boven de aartsengelen zijn geplaatst. 1) Ook engelen ontwikkelen zich immers steeds verder: van een engel tot een aartsengel en vervolgens tot een oerkracht of archai (en uiteindelijk zelfs tot het niveau van de allerhoogste engelen, de serafijnen).
In zijn huidige groei en ontwikkeling heeft Michaël nu het niveau van de oerkrachten of archai bereikt. Dat houdt in dat zijn geestelijke krachten die van een aartsengel verre te boven gaan. Daarom is het begrijpelijk dat hij in vroegere culturen – bijvoorbeeld door Alexander de Grote – als een goddelijk wezen werd gezien.
Belangrijk voor ons echter is het inzicht dat geen enkel mens (behalve misschien de allergrootste ingewijden) in staat is zijn energieën te verdragen, omdat de energieën van een archai te krachtig en te heftig voor een mens zijn: wij zouden eraan onderdoor gaan. De Duitse dichter Rilke schreef dan ook vanuit dat perspectief dat elke engel verschrikkelijk is: anders dan zovelen van onze tijd kende hij nog een diep ontzag voor de grootse krachten die door een engel heen werken.
Daarom werkt Michaël bij voorkeur via onze eigen beschermengel: zijn inspirerende energieën legt hij in onze beschermengel neer, die deze dan op zijn beurt omgevormd en als het ware afgezwakt (zodat wij ze verdragen kunnen) aan ons doorgeeft.
Daarbij is het belangrijk te beseffen dat engelen veel meer één zijn en heel gemakkelijk in elkaar overvloeien kunnen, dan dat ze van elkaar gescheiden zijn. Dat is voor mensen moeilijk te begrijpen, omdat wij nu eenmaal meer gescheiden van elkaar zijn, dan dat wij werkelijk één zijn. Maar dankzij die relatieve eenheid is het in de geestelijke wereld zo vanzelfsprekend dat Michaël met zijn grote krachten gebruik maakt van onze eigen engel om ons te inspireren.
Moed-proeven
Elk jaar op 29 september wordt op de Vrije Scholen het Michaëlfeest gevierd. Daarbij mogen de leerlingen allerlei uitdagingen aangaan die moed-proeven worden genoemd. Bijvoorbeeld de uitdaging om in een boom te klimmen en dan net iets hoger dan je eigenlijk durft. Zo’n moed-proef houdt ook wel in dat een kind zich verkleedt als een ridder en dan spelenderwijs de draak verslaat. Ook wordt er wel een poppenspel van Sint Joris (= Michaël) en de draak opgevoerd. Zo leren de kinderen spelenderwijs dat de grote aartsengel Michaël ons moed en geestkracht wil leren, juist in een tijd, waarin er zoveel uitdagingen op ons afkomen.
Wat kinderen op het Michaëlfeest ook wel doen, is vliegeren. In het Duits heet een vlieger een Drachen (een draak). Daarom is vliegeren in feite een spel waarbij je als kind de draak in toom leert houden en naar jou laat luisteren.
Voor de kleinste kinderen, voor wie deze moed-proeven nog te moeilijk zijn, is het Michaëlfeest vooral een oogstfeest: de kinderen nemen vruchten mee en maken daarmee samen een oogsttafel.
Zo raken kinderen al vroeg vertrouwd met Michaël en de beproevingen die ons soms voorlegt, maar ook met de winst (de oogst) die wij op die beproevingen kunnen behalen.
- De Archai of de Oerkrachten worden ook wel de Geesten van de Persoonlijkheid genoemd. Zij zijn tijdgeesten: leiders van de grote cultuurperioden (die ongeveer 2160 jaar duren) in de na-Atlantische tijd: de Indische, Perzische, Babylonisch/Egyptische, Grieks-Romeinse en de huidige cultuurperiode.