Ik weet mij geroepen.
Hoe ik dat weet, kan ik je niet zeggen:
ik voel het met mijn hart.
Sinds die tijd zie ik het leven als
een weg van geestelijke groei,
als een inwijdingsweg.
Nu probeer ik in alle gebeurtenissen
die mij overkomen, te ontdekken
wat zij mij leren willen.
Soms duurt het lang, heel lang,
voordat ik de zin ervan op het spoor kom.
Dan oefen ik mij in geduld en blijf in stilte
wachten tot het ware inzicht mij invalt.
Maar als ik het dan eindelijk begrijp,
schenkt mij dat een diepe vreugde:
het is een inzicht dat mij rijker maakt.
Op zo’n moment kan ik alleen nog maar
dank u zeggen.
In sommige levenslessen ontdek ik
de vuurproef: ik zie dat ze mij geduld,
een groeiend uithoudingsvermogen en
een stil vertrouwen willen leren.
Maar gaandeweg ervaar ik ook
hoe er daardoor een verbinding groeit
met de geestelijke wereld.
Hoe meer ik dat ervaar, hoe meer ik het leer:
om te vertrouwen op de hulp vanuit die wereld.
In andere lessen herken ik soms de waterproef.
Bijvoorbeeld toen ik het gevoel had
dat het water mij aan de lippen stond.
Maar juist toen, onverwacht, mocht ik ervaren
dat mij een onverwachte hulp werd geschonken,
een stroom van kracht vanuit hogere werelden.
Iedereen die dat mag ontdekken,
weet zich voorgoed gedragen, wat er ook gebeurt.
Hoe meer ik leerde, hoe meer ik ook
de vele fouten ontdekte die ik in mijn leven maakte.
Ik zag, hoe vaak ik de liefde vergeten was en
alleen maar op mijzelf gericht was geweest.
Een brandende schaamte begon mij te vervullen.
Zo werd ik mij bewust van mijn dubbelganger,
de kleine wachter op de drempel.
Maar toen ik hem aanvaardde als iemand die mijn
liefde nodig heeft, gebeurde er iets bijzonders:
het was, alsof ik op mijn beurt werd omhuld
met een liefde die alle verstand te boven gaat.
En niets, maar dan ook niets,
is grootser dan die liefde.
De liefde: zij is ons ware levensdoel.
Hans Stolp