Nu ik ouder word en meer en meer besef dat het leven
eindig is, begin ik wat vaker terug te kijken naar hoe het
was en hoe mijn leven ging: wat heb ik veel gezien,
Ongemerkt zijn ze er soms ineens: de beelden
van vroeger, beelden van wat allang voorbij is, maar
wat nog steeds in haarscherpe beelden leeft in mijn ziel,
als was het gisteren pas gebeurd.
Die beelden: ze vertellen over een leven dat niet altijd
gemakkelijk was.
Ze vertellen over een weg die soms door diepe dalen ging.
Maar evenzeer laten ze het hoge licht zien dat mijn weg
bescheen. Dat licht omhulde en beschermde mij,
wat er ook gebeurde, zie ik nu.
En net zo intens als het donker was, net zo krachtig
was de stralende warmte van het licht dat mij droeg
en mij heling bracht.
En nu, nu de avond van mijn leven is ingetreden,
ervaar ik steeds sterker de behoefte om te danken:
want alles wat ik doorleefde, maakte mij uiteindelijk
zoveel rijker: in het donker ligt zoveel licht besloten.
Terugkijkend op mijn leven, begin ik te zien dat het
donker alleen maar de omhulling van het licht was
en raak ik verwonderd over de geestelijke groei die
ik mocht doorleven en de wijze leiding die ik kreeg.
Nu is er nog maar een ding dat ik zeggen wil:
dank U wel, mijn God. U, mijn rots en houvast,
dank U wel.
Hans Stolp