Zinloos leven
Er is in onze tijd moed voor nodig om te spreken
over de rijkdom van de ouderdom en deze levensfase
zelfs de bekroning van het leven te durven noemen.
De sfeer van onze van onze tijd gaat juist de
tegenovergestelde richting uit.
In november 2016, verscheen het boek van
Els van Wijngaarden, dat zij als titel: ‘Voltooid leven’
meegaf. (5) Zij interviewt in dit boek ouderen die hun
leven als voltooid zien, hoewel ze niet terminaal ziek
zijn en evenmin psychisch ziek. Ze hebben domweg
het gevoel dat ze alleen maar zitten te wachten op de
dood en bezig zijn de rit uit te zitten. Daarom willen
zij de mogelijkheid krijgen voor euthanasie en dus de
vrijheid om voor een zelfgekozen levenseinde
te kunnen kiezen.
Tot de redenen die zij opgeven voor hun doodswens
behoort het gevoel dat ze maatschappelijk gezien
uitgerangeerd zijn en aan de zijlijn staan.
Anderen verdragen het niet bij het ouder worden
hun onafhankelijkheid te verliezen. En weer anderen
hebben het gevoel dat ze op deze leeftijd de
verbinding met andere mensen verliezen.
Al met al een zorgwekkende ontwikkeling, omdat
daaruit blijkt dat onze samenleving, en dus zoveel
ouderen, de bijzondere betekenis van de ouderdom
niet meer kent en dus ook niet van de hogere
wijsheid die oude mensen in deze levensfase aan
anderen en aan de aarde schenken mogen.
Zelf denk ik dat de wijze waarop een samenleving
omgaat met ouderdom en dus met ouderen, alles
zegt over het geestelijke en culturele niveau van die
samenleving. Naar die maatstaf gemeten ziet het er
in onze tijd niet zo best uit met onze samenleving.
Ouderdom in de oosterse culturen
Velen denken dat alleen in het Westen zo negatief
over ouderdom en ouderen gedacht wordt en dat
oosterse culturen daar heel anders mee omgaan.
Dat was vroeger inderdaad zo, maar dat is de laatste
tijd drastisch aan het veranderen.
We weten dat in het hindoeïsme, het Confucianisme
en de islam eerbied en respect wordt gevraagd voor
ouderen. Maar wat is dat voor een eerbied?
Die eerbied houdt, onder meer, een absolute
gehoorzaamheid in aan de ouders en de,
religieuze, autoriteiten. En juist in deze tijd brokkelt
die gehoorzaamheid langzaam af.
In een paar gesprekken met Marokkaanse
Nederlanders vertelden zij dat ze niet om economische
redenen naar Nederland waren gekomen, maar om
vrij te zijn. Een vijftigjarige Marokkaanse man zag,
dat zei hij, emigratie naar Nederland als enige
mogelijkheid om onder het juk van zijn vader uit
te komen: hij moest in Marokko zonder enige
tegenspraakalles doen wat zijn vader van hem eiste.
Dit soort eerbied voor ouderen begint in de oosterse
culturen en religies langzaam af te brokkelen en zal
meer en meer verdwijnen. Daarmee verdwijnt ook de
eeuwenoude cultuur van respect voor en aan ouderen.
In India wonen ouderen in arme families vergiftigd,
omdat ze alleen maar een last zijn.
In China, Taiwan en Zuid-Korea hebben oudere mensen
het zelfs slechter dan bij ons in het westen.
Het zelfmoord percentage onder ouderen is er hoger
dan waar ook ter wereld.
Oudere mensen kunnen de mensheid redden
Niet alleen bij ons in het Westen, maar ook in het
Oosten verdwijnt dus de eeuwenoude eerbied en
het respect voor ouderen.
Dat is schokkend, want het betekent dat er wereldwijd
nauwelijks meer een werkelijk besef van de opgave van
oude mensen is: dat zij, hoe ouder ze worden, meer en
meer kanaal mogen zijn voor de geestelijke, creatieve
en genezende energieën uit de geestelijke wereld.
Wanneer de mensheid dat besef verliest en oude
mensen alleen nog maar ziet als een last en als mensen
van voorbij, roept zij de ondergang over zichzelf af.
Daarom is het van beslissende betekenis voor de
toekomst van de mensheid als er steeds meer ouderen
zijn die zich ervan bewust worden dat ouderdom,
ondanks afbraak en gebreken van het fysieke lichaam
werkelijk de bekroning van het leven is.
Simpelweg:
. Omdat oude mensen nieuwe vergezichten mogen zien
zoals Ida Gerhardt dat noemde.
. Daarnaast omdat zij kanaal mogen zijn voor de heilige,
geestelijke energieën die hen vanuit de geestelijke
wereld toestromen en die de verharding van Ahriman
hier op aarde tegengaan.
. Bovendien is ouderdom de bekroning van het leven,
omdat oude mensen nieuwe creatieve inzichten en
een verdiepte wijsheid ontvangen waar de mensheid
echt bij gebaat is. – denk aan Goethe en Bach.
. En tenslotte is de ouderdom de bekroning van het
leven omdat zij genezende energieën werkzaam maakt.
Allereerst natuurlijk in het eigen lichaam, maar het is
ook mogelijk anderen met deze energieën te zegenen:
de oude mens is een zegenende mens.
In gebed en meditatie omhult hij anderen met de kracht
en de liefde van de heilige energieën.
Alle ouderen wordt in deze tijd gevraagd de laatste
levensfase te leren zien als de bekroning van het leven,
hoezeer deze ook met ziekte gebrek aan fysieke energie
en afbraak gepaard gaat. Wie zo oud wordt, wordt een
geschenk voor de aarde en de mensheid en redt hen
van de ondergang.
Hans Stolp