“De esoterische geheimen van Michaël”
Michaël, eens heb jij mij geroepen
Michaël, vol eerbied, maar ook vol liefde sta ik bij jou stil.
Eens heb jij mij geroepen en sinds die tijd gaat heel mijn
hart naar jou uit. Ik weet dat ik jou toebehoor, dat ik jou
mag dienen en dat ik een der jouwen ben, een Michaëliet.
Ik beloof jou mijn trouw.
Eerst vervulde mij vooral een diep ontzag voor jou:
er gaat zo’n grootse kracht van jou uit,
zelfs Ahriman was niet tegen jou opgewassen
en moest zich gewonnen geven.
Daarom wordt in alle geestelijke werelden
vol eerbied jouw onstuitbare kracht bezongen.
Hoe meer ik mij verbonden voelde met jou,
hoe meer ik mij ook bewust werd van jouw
liefde, jouw trouw en van de vele offers die jij
brengt om ons bij te staan. Jouw liefde raakte
me steeds meer: het ontroert me hoezeer je
bewogen bent om ons en onze toekomst.
Sinds deze liefde mijn hart vervult, begin
ik steeds duidelijker te zien, hoe ik jou
dienen mag: door te denken met mijn hart,
zodat voelen en denken daar, in mijn hart,
tot een eenheid worden omgesmeed.
Je vraagt me om moedig door alles heen
te gaan wat mij zwaar valt, zodat ik geestelijk
groei aan de beproevingen op mijn levensweg.
Jij leert mij om warmte, zachtheid én kracht
tot een onbreekbare liefde om te vormen. Je
leert mij te kijken met de ogen van mijn hart,
zodat ik vol verwondering de grootse geheimen
van de kosmos leer doorgronden. Je leert me
kwetsbaar te zijn en tegelijk sterk, onbreekbaar.
Michaël, aan jou ontleen ik de kracht om het
uit te houden in de angst. Om daar doorheen
te gaan en de angst niet te verdringen, maar
mij ook niet door de angst te laten overweldigen.
Juist dan, fier rechtop, kan ik Christus ervaren.
Misschien is dat wel het grootste geschenk
dat je mij geeft: mij te leren hoe ik in dit leven
met Christus zelf in verbinding kan komen.
Eens heb je mij geroepen en sindsdien
ben ik een der jouwen; een Michaëliet,
trouw aan jou.
Hans Stolp