“De esoterische geheimen van Michaël” Deel II:
De afdaling van de kosmische wijsheid
8. Op een zeker moment ging de kosmische wijsheid de Christus,
ofwel de Zonnegeest, achterna: zij verliet de zon en ging op weg
naar de aarde. Maar wat is de kosmische wijsheid eigenlijk en hoe
wordt zij genoemd?
De goddelijke wijsheid
• De goddelijke intelligentie
• De Michaëlische intelligentie
Wat behelst zij?
• Hoe de engelen handelen,
• omgaan met elkaar,
• hoe zij verantwoordelijkheid dragen voor elkaar.
De kosmische wijsheid drukt zich uit in klanken: in sonates
en symfonieën. Waarschijnlijk werden Bach, Mozart en
Beethoven door deze hemelse muziek geïnspireerd!
In de 8e, 9e eeuw bereikten de eerste stralen of druppels van
deze intelligentie de mensheid: het was als een hemelse regen!
De aankomst van de allereerste intelligentie-energieën op aarde was een groot feest voor Michaël en de zijnen.
Zijn verheugde uitroep weerklonk door alle werelden:
Wat de kracht van mijn rijk was, wat door mij werd beheerd,
dat is hier niet meer. Dat moet daar beneden verder stromen, deinen en golven.
De eerste gevolgen werden al snel merkbaar: op het Concilie van
Constantinopel in 869 werd besloten: de mens bestaat alleen uit
een lichaam en een ziel. De geest werd geschrapt, omdat de
de mens niet meer helder voelend kon begrijpen dat een mens
uit een lichaam, een ziel en een geest bestaat, en omdat hij dat (nog) niet met zijn beginnende denken kon begrijpen.
Omstreeks 1100 was Anselmus van Canterbury de eerste die een godsbewijs formuleerde: een poging om met het beginnende
menselijke denken het bestaan van God te bewijzen.
Het gevolg van deze ontwikkeling was een toenemende vrijheid.
Prokofieff schreef: Op het moment dat de mens zijn gedachten
niet langer uit de geestelijke wereld ontvangt en de zelfstandige
schepper van eigen gedachten is, kan hij zijn vrijheid … omvatten.
Begin 15e eeuw kwam er een nieuwe impuls vanuit de geestelijke
wereld: bij een indrukwekkend kosmisch onweer ontving de mens
een noodzakelijke impuls: om te denken met zijn hersens en dit
denken tot een hoofd denken te ontwikkelen.
Het gevolg was dat iemand als Descartes omstreeks 1650 kon
schrijven: Cogito ergo sum, ik denk dus ik ben. Ofwel: de mens
begon zijn identiteit aan dit nieuwe denken te ontlenen.
Het gevaar was natuurlijk dat dit nieuwe denkvermogen in de
handen van Ahriman terecht zou komen, en daardoor tot een kil, dor en plat Ahrimanisch denken zou worden.
Daarom staan we in deze tijd voor de keuze: hoe willen we ons denken verder ontwikkelen? Tot een Michaëlisch of geestelijk denken, of tot een materialistisch Ahrimanisch denken?
Aan ons de keuze!
9. Het Concilie van Michaël in de Zonnesfeer
Michaël wist dat hij vanaf 1879 de geestelijk leider van de mensheid zou worden en dan de noodzakelijke impuls zou
kunnen geven om het hoofd denken van de mens tot een
geestelijk Michaëls denken om te vormen. Daarom wilde hij de periode van zijn komende regentschap grondig voorbereiden,
en wel vanaf de 15e eeuw tot begin 19e eeuw. Hij kon dat doen omdat Gabriël in die tijd regent van de mensheid was en hijzelf vanaf de 15e eeuw als gevolg van het kosmische onweer niet langer de zorg had voor de kosmische wijsheid. Hij was dus vrij voor nieuwe taken en verantwoordelijkheden.
Aanwezig waren mensen die in vorige incarnaties met Michaël
verbonden waren geraakt (de Michaëlieten), engelen,
Luciferische engelen, hogere engelen en natuurwezens.
Wat kregen de aanwezigen daar te zien en te doorvoelen?
Ze kregen allereerst inzicht in de voorchristelijke mysteriescholen. Ze zagen hoe de engelen in het verre verleden naar deze heilige plaatsen afgedaald waren om de ingewijden te inspireren en hen inzicht en leiding te geven. Verschillende mysteriescholen werden getoond: Egypte: de mysteriën van Serapis, Osiris, Thot en
Hermes Trismegistos.
Perzië: de Mithrasmysteriën.
Griekenland: de mysteriën van Orpheus en Apollo.
Maar bijvoorbeeld ook de mysteriën in Ierland: resten van de
vroegere Atlantische mysteriën.
Daarnaast kregen de aanwezigen de zonnemysteriën te zien,
bijvoorbeeld die van Efeze en in Atlantis. Dat waren de mysteriën
die nauw verbonden waren met Michaël.
De mysteriën van Efeze lieten zien wat het bijzondere van de
zonne-mysteriën was: vrouwen werden er toegelaten, net als
vreemdelingen. De vrijheid was er heel belangrijk en de Logos,
die later de Christus genoemd zou worden, werd er vereerd.
De aanwezigen zagen hoe de mysteriën in de voorchristelijke
tijd langzaam ten onder gingen. De gevolgen daarvan waren
dat de mensen aan zichzelf werden overgelaten en geen leiding van de ingewijden meer kregen. Hoe moest het verder? De enig mogelijke oplossing, zo zagen de aanwezigen, zou zijn om het hoofd denken van de mens tot een geestelijk denken om
te vormen: dit denken zou in staat zijn om zich te verbinden met
de geest in zichzelf, én met de geestelijke wereld om zo een
nieuwe leiding vanuit de geestelijke wereld mogelijk maken.
10. De Hemelse Cultus in de Zonnetempel
De Hemelse Conferentie, ook wel Michaëlschool genoemd,
werd afgesloten met een Viering of een Cultus. Deze duurde
33 jaar, van 1795 tot1828. Net zolang als Jezus Christus op
aarde leefde!
Bij de Cultus, waar ook Christus aanwezig was, kregen de
aanwezigen achtereenvolgens de Oude Mysteriën te zien,
de Mysteriën van de Christus en de Nieuwe Mysteriën.
Prokofieff schrijft daarover: Het was, alsof de aanwezigen de zonsopgang van de geest mochten schouwen!
Ook werd duidelijk dat de huidige Michaëltijd, ondanks alle
afbraak, in wezen het begin van de zonsopgang van de geest
op aarde zou vormen.
De verdere inhoud van de Cultus werd gevormd door:
• De overgang van de Mysteriën van de Vader naar die van
de Zoon, ofwel van de Christus.
• Hoe Michaël van een nachtgeest, een dag geest werd.
• Hoe er drie Altaren stonden die de komende drie incarnaties
van moeder aarde symboliseerden: Jupiter, Venus en Vulcanus.
• En hoe er een nieuw wezen werd geschapen door de
verbonden geestelijke krachten van alle aanwezigen:
Antroposofia genaamd, een bovenzinnelijk wezen dat ook wel
Het Nieuwe Christendom wordt genoemd.
• Het is dit wezen dat alle Michaëlieten in deze tijd bijstaat en
dat de etherische omhulling vormt voor de Christus bij
zijn wederkomst in de etherische wereld.
11. De vrije ruimte in de etherische wereld en in ons hart
Na zijn komst in 1841 in de etherische wereld, waar hij Ahriman
bedwong en naar de aarde verbande, schiep Michaël daar een
vrije ruimte die volledig was ontdaan van Ahrimanische energieën.
Daar kon de Christus zich bij zijn Wederkomst in de etherische
wereld vestigen en kon Hij aan de mensen verschijnen zonder
dat Ahriman dit zuivere beeld van Hem kon vertroebelen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de Komst van Christus in de
etherische wereld, ofwel de Wederkomst, voor velen voelbaar
en ervaarbaar. Toch heeft deze gebeurtenis weinig aandacht getrokken. De mensen moeten eerst een verbinding krijgen
met Michaël, zodat hij hen op de Wederkomst kan voorbereiden
en ze deze kunnen begrijpen.
Kort voor onze geboorte legt Michaël in het hart van de zijnen,
de Michaëlieten, een spiegelbeeld van zichzelf neer.
Geen direct beeld: dat zou te heftig zijn voor ons en zouden wij
niet kunnen verdragen. Als wij ons tijdens ons aardse leven met Michaël verbinden, wordt dit spiegelbeeld geactiveerd.
De krachten die dan vrijkomen, scheppen in ons hart een vrije, schone ruimte waar de Christus kan neerdalen en tot ons kan spreken. Vervolgens zijn het deze energieën die ons oproepen
de Michaëlische inwijdingsweg te gaan.
12 De Michaëlische inwijdingsweg
1. Studie (maar dan met een beweeglijk, geestelijk denken).
2. Controle over je emoties verwerven.
3. Leren denken met je hart.
4. De wereld leren zien door de bril van Michaël.
5. Een woonplaats voor Michaël oprichten in je hart.
6. Bezieling en enthousiasme koesteren: alleen dat
maakt verwondering mogelijk.
7. Ervaar een innerlijke verbinding met Christus.
Hans Stolp