Als je gaat sterven, kijk dan terug op het leven
dat achter je ligt. Herinner je de momenten waarin je
een stille hulp voelde en waarin je ervaren mocht
dat je geleid en gedragen werd. Ook nu zul je
die stille kracht mogen ervaren: zij draagt je straks
vol liefde, zacht en teder, het nieuwe leven binnen.
Als je gaat sterven, wees dan niet bang voor al
die gevoelens die in jezelf naar boven komen
en durf ze uit te spreken. Je ziel wil zich immers
van oude ballast bevrijden om zich voor te bereiden
op de grote reis die spoedig gaat beginnen.
Als je gaat sterven, kijk dan met dankbaarheid terug
op alles wat je aan het leven leren mocht. Volmaakt
was je niet, en natuurlijk maakte je vele fouten.
Maar het enige dat nu telt is wat je van dat alles
geleerd hebt en of je een beetje milder, een beetje
liefdevoller geworden bent. Veroordeel jezelf niet,
maar wees dankbaar dat je groeien mocht aan het leven.
Als je gaat sterven, laat al het donker los en hul je
in het gewaad van de liefde. De liefde is jouw gids,
zij draagt je straks naar huis en zij beschermt je
onderweg. Vertrouw je toe aan de liefde, zoek
naar de bron ervan in je hart en hul je in haar warmte.
Als je gaat sterven, verheug je dan op de ontmoeting
met al degenen die jou zijn voorgegaan en je opwachten
bij de grens. Verheug je op de ontmoeting met je engel
die je nu van aangezicht tot aangezicht zult mogen zien.
Verheug je op Boeddha, op Christus of wie jou ook
maar lief en dierbaar is: zij wachten je vol liefde op.
En als je gaat, weet dan dat onze liefde met je meegaat.
Want liefde kent geen begrenzing, zij is eeuwig en overal.
Daarom blijven wij met jou in liefde verbonden,
ook als jij op weg gaat en wij hier achterblijven.
Als je gaat sterven, voel dan de liefde die je draagt.
Vertrouw je aan haar toe en laat je door haar leiden.
Want alleen zij, en zij alleen, is een betrouwbare gids.