Algemeen

Een toenemende aandacht voor ons lichaam. Dat wij een (fysiek) lichaam hebben, is voor iedereen vanzelfsprekend. Dat wij dat lichaam moeten onderhouden en verzorgen, vinden we zó gewoon dat we daar meestal niet eens over nadenken. We eten elke dag een paar keer om ons lichaam te voeden, we slapen ’s nachts om ons lichaam […]

Het lot van de donor… Een bijzondere droom Ter voorbereiding op dit thema over Orgaandonatie, tikte ik onlangs (antiquarisch) een bijzonder boek op de kop. De titel luidt: Hart en ziel, De wonderbaarlijke gevolgen van een harttransplantatie. (1) Het boek vertelt het levensverhaal van Claire Sylvia. Toen Claire, een Amerikaanse vrouw, drieënveertig jaar was, werd

1. Inleiding • Orgaandonatie is een ingewikkeld thema. Enerzijds is het afstaan van een orgaan een daad van liefde en wat uit liefde gedaan wordt, kan toch nooit verkeerd zijn? Anderzijds heeft 60% van de mensen niet gereageerd op het verzoek van de overheid om orgaandonor te worden. Intuïtief voelen mensen kennelijk aan dat orgaandonatie

Vooraf: • Het wetsontwerp ‘Orgaandonatie’ dat in de Tweede Kamer werd aangenomen, bestempelt ons allemaal tot potentiële orgaandonor, tenzij je bij het Donorregister hebt aangegeven dat je geen donor wilt zijn. Bij de vele discussies over dit thema, zowel in de pers als in de Tweede Kamer, viel op dat de spirituele aspecten van de

Intro: Welke weg kies jij? De strijd is begonnen, of we ons dat nu bewust zijn, of niet. Aan ieder mens wordt de vraag gesteld: hoe kijk je naar het leven? Zie je alleen wat jouw ogen kunnen zien, en wat jouw verstand kan bewijzen, of sta je open voor onvermoede werelden die ons hart

Ik beloof ernaar te streven om het vertrouwen te bewaren in ieder mens, in christen, jood, islamiet of wie dan ook en ik beloof mij niet aan de angst voor wie of wat dan ook gewonnen te geven. Ik beloof ieder mens te eerbiedigen in haar of zijn religie en hem of haar met respect

Jij, mijn geliefde, die mij bent voorgegaan en die leeft in de geestelijke wereld, je blijft van daaruit met mij verbonden. Je ziet mijn gedachten, je ziet wat mij beweegt en drijft, en een diepe vreugde vervult je, als je de winst waarneemt die ik op mijn levenslessen behaal. En ik, ik zie jou niet

Verlies maakt je zo kwetsbaar. Het is alsof je hart gewond is geraakt en voortdurend pijn doet. En waar je genezing vinden moet, je weet het niet: de pijn lijkt eerder sterker te worden dan af te nemen en te genezen. Maar al voel je je vaak alleen, je bent het niet. Er is een

Onze geliefde gestorvenen zijn niet dood: ze leven. Ze zijn door de poort van de dood gegaan en hebben daarbij hun fysieke lichaam afgelegd. Toen ze eenmaal de drempel van de dood overgegaan waren, begonnen ze daar aan een nieuwe levensfase, in een ander en hoger bewustzijn en in een andere, geestelijke levenssfeer. Maar, ook

De pijn van het verlies die ik doorleefde nadat je gestorven was, maakte mij zo gevoelig dat ik je blijvende aanwezigheid kon ervaren: ik voel dat je op een andere een nieuwe manier altijd bij mij bent. Hans Stolp