“Stilstaan bij onze geliefde gestorvenen” 4

IV Binnen wordt buiten en buiten wordt binnen

In liefde stilstaan bij onze gestorvenen houdt (ook) in

dat wij ons allerlei dingen bewust beginnen te worden. Bijvoorbeeld: waarom stierven zij op dat moment

en niet een aantal jaren eerder of later?

Ook komen we voor de vraag te staan of we de diepere

zin van hun aardse leven intuïtief aan kunnen voelen.

Ook zijn er nabestaanden die iets hebben aangevoeld

van de diepe vreugde die de gestorvenen direct na

hun dood ervaren.

In de huidige tijd zijn er immers steeds meer mensen

die de gestorvene in de geest (een klein stukje) kunnen

vergezellen gedurende de eerste tijd na diens dood.

Zulke achterblijvenden ervaren in die tijd niet zozeer

verdriet en gemis, dat komt later, maar zij voelen vooral

diepe vreugde: de gevoelens dus die de gestorvene in

die tijd doorleeft.

Er zijn ook mensen die een gewelddadige dood sterven.

Die omkomen als gevolg van een misdrijf, of door oorlogshandelingen, maar bijvoorbeeld ook door een

ongeval, een auto-ongeluk of zo.

Dat plaatst de achterblijvenden voor de vraag,

wat de zin van een dergelijke dood kan zijn.

De schok van de plotselinge dood dreunt immers

ook door in het leven na de dood.

Nu weten we dat in het leven na de dood al datgene,

wat in ons leeft, stap voor stap wordt omgevormd

tot een kracht die naar buiten treedt en voortaan

niet meer in ons innerlijk gezocht moet worden,

maar buiten ons.

Zo worden onze gedachten tot levende zichtbare

wezens die om ons heen zweven.

Je kunt in de geestelijke wereld dus niets meer van

je gedachten en gevoelens voor anderen verborgen

houden, iets wat op aarde nu juist zo gebruikelijk is.

De zin van een gewelddadige dood:

Op eenzelfde manier wordt ook de schok van

een plotselinge, gewelddadige dood omgevormd.

Deze schok kwam van buitenaf, maar wordt nu

omgevormd tot een innerlijke kracht: buiten wordt

stap voor stap binnen in het leven na de dood,

en binnen wordt geleidelijk buiten.

Maar tot wat voor innerlijke kracht wordt de schok

van een plotselinge dood dan wel omgevormd in

het leven na de dood?

Tot het vermogen om in een nieuwe aardse incarnatie,

dwars tegen de stroom in, met grote kracht iets

neer te zetten, waar je in dat nieuwe leven voor wilt gaan.

Denk aan Luther die dwars tegen de katholieke

geestelijken van zijn tijd in, een nieuwe vorm van geloven verkondigde.

Denk in onze tijd aan Julian Assange van Wikileaks.

Wat je deze laatste ook mag vinden, daar gaat het nu niet

om, hij is wel iemand die dwars tegen de stroom in allerlei verborgen afspraken, geheime overeenkomsten en zo

openbaar maakte. Het verborgene wordt dankzij zijn

werk openbaar en is dat niet wat Michaël wil?

Voor onze geliefde gestorvenen is het belangrijk

dat wij inzicht krijgen in dit proces van omvorming,

zodat we ons niet voortdurend blijven richten op de

pijn van een plotselinge dood, maar ons bewust worden

tot welke nieuwe en bijzondere kracht deze ervaring

nu wordt omgevormd. we beseffen vaak onvoldoende,

hoe belangrijk het is dat wij begrijpen wat hij nu doorleeft. (*)

(*)

De inzichten in het tweede deel van dit artikel

ontleende ik vooral aan het boek van Rudolf Steiner:

‘Door de poort van de dood’ teksten en meditaties.

Uitg. Vrij Geestesleven, 2010